میگو موزی

مشخصات میگو موزی:

میگو موزی با نام انگلیسی Banana prawn و نام های علمی Penaeus indicus و Penaeus merguiensis از دیگر میگو های خانواده ی پنائیده و میگو های موجود در خلیج فارس و دریای عمان می باشند.

میگوهای موزی در آب های ساحلی گرمسیری و نیمه گرمسیری زندگی می کنند که بیشترین تجمع را در غرب اقیانس آرام و اقیانوس هند دارند.

این نوع میگو در کف گل آلود و ماسه ای در آب های ساحلی و مصب ها یافت می شوند. همچنین نوجوانان در نهرها و رودخانه های کوچک در محیط های حفاظت شده حرا زندگی می کنند.

انواع میگو موزی:

1. merguiensis: میگو موز سفید، میگو موزی خلیجی
2. indicus: میگوی موزی سرخدار، میگوی موزی هندی

میگو موزی های سفید معمولا در اعماق 16 تا 25 متر یافت می شوند، اما می توانند تا اعماق 45 متری نیز پیدا شوند. میگوهای موز سرخدار در عمق 35 تا 90 متری یافت می شوند.

این میگو ها گاهی اوقات تجمعات بسیار متراکمی را در نزدیکی سطح تشکیل می دهند که به آنها “جوش” می گویند

میگوهای موزی میگوهای بزرگی هستند که دارای بدن نیمه شفاف سفید تا زرد با لکه های ریز قهوه ای مایل به قرمز هستند.

میگو موزی های سفید دارای پاهای کرم تا زرد و میگوهای موزی قرمز دارای پاهای صورتی یا قرمز هستند.

اندازه طولی و وزنی این میگو تا حداکثر طول تا 25 سانتی متر و 75 گرم می باشد و معمولا در طول 14-17 سانتی متر و 20-30 گرم یافت می شود.

میگوهای موزی قرمز رنگ کمی کوچکتر از میگوهای موزی سفید هستند و ماده ها بزرگتر از نرها رشد می کنند و تا یک سال و نیم عمر می کنند.

این میگو از نرم تنان کوچک دوکفه ای، سخت پوستان کوچک، کرم های چندشاهی و … تغذیه میکند و خود طعمه ی ماهی هایی مانند تروالی خال آبی و باراموندی، کوسه ها، انسان ها و … می شود.

میگوهای موزی تخمگذارهای سریالی هستند و هر ماده می تواند هر سال چندین دسته تخم بگذارد.

ماده ها سالانه 100000 تا 450000 تخم تولید می کنند که به اندازه بدنشان بستگی دارد. تخم ها در عرض 24 ساعت پس از لقاح خارج می شوند.

میگوهای موزی به دلیل طعم سبک و شیرینی که دارند مورد علاقه بسیاری از افراد هستند. آنها به خوبی ظاهر می شوند زیرا هنگام پختن شکل خود را حفظ می کنند. میگوی موزی بیشتر در غذاهای گرم استفاده می شود تا در سالادها یا بشقاب های سرد.

خواص میگو موزی:

میگوهای دریایی از جمله میگو موزی دارای اسیدهای چرب از خانواده امگا 3 است که دریافت آن به کنترل فشار خون کمک می‌ کند.

این میگو با دارا بودن فسفر می تواند از زوال عقل پیشگیری کرده و حافظه را نیز تقویت کند.

افرادی که منعیت خوردن گوشت دارند، بسیاری از مواد ضروری را نمی توانند به بدن خود برسانند که خوردن میگو موزی، این کمبود ها را جبران می کند.

با مصرف میگو می توانید تری گلیسیرید خون خود را کاهش دهید تا بدن تان را از ابتلا به بیماری های قلبی عروقی محافظت نمائید.

از آنجا که رابطه معکوسی بین مصرف سلنیوم و شیوع سرطان وجود دارد می توان نتیجه گرفت که مصرف میگو به دلیل اینکه منبه غنی از سلنیوم است می تواند موجب جلوگیری از بروز سرطان باشد.

شواهدی موجود است که سلنیوم ، DNA را ترمیم کرده و مانع از وارد شدن آسیب به سلول ها می شود، به علاوه از تکثیر سلول های سرطانی نیز جلوگیری کرده و از مرگ سلولی می کاهد و سیستم ایمنی بدن را برای حذف سلول های فرسوده و غیرعادی تحریک می کند.

در مجموع میگو موزی داری املاح ضروری بیشماری همچون سلنیوم، ویتامین B3، ویتامین B6، ویتامین B12، اسید های چرب امگا3، فسفر، کلسیم، ویتامین ا، پروتئین، ید و … می باشد.

توصیه ما برای طبخ این میگو این است که از نمک و روغن بسیار کمی استفاده کنید تا علاوه بر طعم خوب، خواص آن نیز حفظ شود.

اندازه میگوی درشت برای میگوی پفکی و سرخ کردن مناسب است که این نوع میگو تعداد 20 تا 30 عدد در کیلوگرم می باشد.