میش ماهی

مشخصات میش ماهی:

ماهی میش با نام انگلیسی blackspotted croaker که در زبان عامیانه به آن میش ماهی یا ماهی کر میگویند از خانواده ی ماهیان شوریده محسوب می شود که یکی از ماهیان ارزشمند و همچنین کمیاب آب های جنوبی کشورمان است.

البته در نقاطی مانند آب کشور های هند، ماداگاسکار، موریس، اتیوپی و آفریقای جنوبی همچنین اقیانوس آرام و اقیانوس اطلس نیز مشاهده شده که زیستگاه این ماهی به شمار می روند.

ماهی میش یک موجود دریازی است که معمولا آبهای لب شور یا شیرین، کنار بستر رودخانه ها، سواحل اقانوسی و صخره های مرجانی تا حداکثر عمق 400 متر در نواحی نیمه گرمسیری، با میاگین دمای 13 تا 24 درجه سانتی گراد را برای زندگی انتخاب می کند.

بدن این ماهی درست مانند شوریده ماهیان، دوکی شکل است که بدن آن نقره ای خاکستری یا سربی رنگ با باله های تقریبا به رنگ قهوه ای می باشد که پولک های درشتی دارد.

ماهی میش دارای بدنی با طول میانگین 100 سانتی متر است که متوسط وزن آن 4 الی 5 کیلوگرم می باشد، اما در برخی گزارشات تا طول 200 سانتی متر و حداکثر وزن 71 کیلو گرم نیز گزارش شده است.

بدن میش ماهی اسکلت استخوانی درشت دارد که گوشت آن به رنگ سفید است با بافت گوشتی تقریبا سفت که طعم لطیف و دلنشینی را به همراه دارد همچنین خار های کمی دارد.

در شکم میش ماهی کیسه ای به نام کیسه هوا یا کیسه ی شنا وجود دارد که از آن در صنعت پزشکی جهت تولید نخ بخیه هایی خاص استفاده میشود، از همین رو ارزش تجاری بالایی دارد.

البته به محض صید میش ماهی، این کیسه را صیادان از شکمش خارج میکنند، به همین دلیل این ماهی را به حالت شکم خالی در بازار به فروش می رسانند. که به دلیل صید بی رویه میش ماهیان، ذخایر آنها در آب های آزاد، امروزه بسیار پایین آمده.

ماهی میش یک ماهی کم خطر برای انسان است که از انواع ماهیان خصوصا کف زی، خرچنگ های گرد، کرم ها و میگو ها تغذیه می کند.

خواص میش ماهی:

به ماهی میش لقب طلای دریا را داده اند، زیرا با خواص بی نظیر و طعم لذیذی که گوشت این ماهی دارد، جزو ماهیان با ارزش و گران محسوب میشود.

ماهی میش یک منبع سرشار از پروتئین است و مانند تمامی ماهیان جنوب از اسیدهای چرب امگا3 بالایی برخوردار است.

همچنین در گوشت این ماهی املاح و مواد معدنی از جمله کلسیم، منیزیم، سدیم، فلوئور، ید و ویتامین های گروه A، B و D فراوانی وجود دارد که در ادامه خواهیم گفت چه مزایایی دارند.

استفاده از گوشت میش ماهی در سبد غذایی موجب؛ پیشگیری از ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، تقویت دندن ها و جلوگیری از پوسیدگی آن ها، افزایش سلامت، شادابی و طراوت پوست و مو، پیشگیری از سکته، افزایش حافظه و جلوگیری از ابتلا به آلزایمر، جلوگیری از تشکیل سنگ کلیه، پیشگیری از آرتروز، تقویت استحکام استخوان و جلوگیری از پوکی استخوان ها می شود.

اگر میخواهید مصرف ماهی را به صورت شروع کنید، پیشنهاد میکنیم این کار را با مصرف میش ماهی آغاز کنید، چرا که یک شروع هیجان انگیز خواهید داشت.

ماهیانی که جثه ی بزرگی دارند جیوه ی بیشتری نیز نسبت به ماهیان کوچکتر دارند، بنابراین ماهیان میش بزرگ نیز میزان جیوه ی بالایی دارند و طبق تحقیقات انجام شده زنان باردار و کودکان زیر 6 سال نباید از این ماهیان استفاده کنند.

روش پخت پشنهادی:

ماهی میش یک ماهی گوشتی با خارهای ریز است که همین موضوع باعث میشود تا این ماهی برای پخت قلیه بسیار مناسب باشد.

این ماهی میزان بوی مطلوبی دارد و بوی زننده ای از آن ساطع نمی شود که شما را اذیت کند.

از ماهیان کوچکتر میش ماهی برای سرخ کردن، سوخاری و یا کبابی استفاده می شود اما ماهیان بزرگتر را بیشتر به صورت خرد شده در بازار به فروش می رسانند که برای قلیه مصرف می شود.