میگو سفید

مشخصات میگو سفید:

از مهمترین ذخایر میگو سفید در دنیا می توانیم خلیج فارس، خلیج مکزیک، دریای عمان و اقیانوس اطلس جنوبی را نام ببریم.

میگو های سفید سخت پوستانی با 10 پای راه رفتن باریک و نسبتا بلند و پنج جفت پا شناگر هستند که در سطح جلویی شکم قرار دارند.

بدن آنها خاکستری روشن، با رنگ سبز در دم و نواری زرد رنگ در قسمتی از شکم است.

کاراپاس آنها شیاردار نیست، کاراپاس قسمتی یکپارچه است که از سطوح جانبی و سطوح پشتی محافظت می کند.

بخشی از پوسته آنها یک اسکلت دندانه دار و توسعه یافته است که تا چشم یا فراتر از لبه بیرونی چشم امتداد دارد و از دست شکارچیان احتمالی آن ها را در امان نگه می دارد.

میگو های سفید نسبت به سایر میگوهای دیگر شاخک های بلندتری دارند که تقریبا 2.5 تا 3 برابر طول بدنشان است.

زیست شناسی میگو سفید

میگوی سفید بسته به عواملی مانند دمای آب و شوری نسبتاً سریع رشد می کند و طول آن می تواند به 8 اینچ (20 سانتی متر) هم برسد.

آنها طول عمر کوتاهی دارند، معمولا کمتر از 2 سال، و اغلب به عنوان “محصول سالانه” نامیده می شوند.

زمانی که طول آنها به حدود 5 و نیم اینچ (13سانتی متر) برسد، قادر به تولید مثل هستند.

میگو های سفید زمانی که دمای آب در کف اقیانوس ها افزایش می یابد، معمولا از اواسط اردیبهشت تا اوایل ماه مهر ماه در خلیج فارس تخم ریزی می کنند.

لارو میگوی سفید از پلانکتون (گیاهان و حیوانات شناور ریز) تغذیه می کند.

میگو های جوان و بالغ همه چیزخوار هستند و از ریزه ها، گیاهان، میکروارگانیسم ها، درشت بی مهرگان و ماهی های کوچک تغذیه می کنند. آدمخواری در میان میگو های سفید بالغ نیز رایج است.

خواص میگو سفید:

میگو یکی از پرمصرف ترین انواع صدف است.

میگو سفید کاملا مغذی است و مقادیر بالایی از مواد مغذی خاص مانند ید را فراهم می کند که در بسیاری از غذاهای دیگر به وفور یافت نمی شود.

از سوی دیگر، برخی افراد ادعا می کنند که میگو به دلیل داشتن کلسترول بالا، ناسالم است.

علاوه بر این، معمولا اعتقاد بر این است که میگوهای پرورش یافته در مزرعه ممکن است در مقایسه با میگو های صید شده وحشی اثرات منفی بر سلامتی داشته باشند.

در این مقاله شواهدی را برای تعیین اینکه آیا میگو یک غذای سالم برای گنجاندن در رژیم غذایی شما است بررسی می کنیم.

میگو دارای مشخصات تغذیه ای چشمگیری است.

میگو کالری کمی دارد و در عین حال سرشار از مواد مغذی است.

تغذیه میگو

در اینجا مروری بر مواد مغذی موجود در یک وعده 3 اونسی (85 گرمی) میگو می اندازیم:

کالری: 84.2
پروتئین: 20.4 گرم
آهن: 0.433 میلی گرم
فسفر: 201 میلی گرم
پتاسیم: 220 میلی گرم
روی: 1.39 میلی گرم
منیزیم: 33.2 میلی گرم
سدیم: 94.4 میلی گرم

میگو سفید همچنین یکی از بهترین منابع غذایی ید است، یک ماده معدنی مهم که بسیاری از افراد دچار کمبود آن هستند. ید برای عملکرد مناسب تیروئید و سلامت مغز مورد نیاز است.

میگو همچنین منبع خوبی از اسیدهای چرب امگا3 است.
خلاصه این که میگو سفید بسیار مغذی است. نسبتا کالری کمی دارد و مقدار زیادی پروتئین و چربی های سالم و همچنین انواع ویتامین ها و مواد معدنی را فراهم می کند.

میگو کلسترول بالایی دارد.
میگو اغلب به دلیل محتوای بالای کلسترول خود رپ بدی دریافت می کند. یک وعده 3 اونس (85 گرم) حاوی 161 میلی گرم کلسترول است.

بسیاری از مردم از غذاهایی که دارای کلسترول بالا هستند می ترسند، زیرا معتقدند که کلسترول خون شما را افزایش می دهد و باعث بیماری قلبی می شود.

با این حال، تحقیقات نشان می ‌دهد که این ممکن است برای اکثر مردم صادق نباشد، زیرا تنها یک چهارم جمعیت به کلسترول غذایی حساس هستند. برای بقیه، کلسترول غذایی ممکن است تنها تاثیر کمی بر سطح کلسترول خون داشته باشد.

این به این دلیل است که بیشتر کلسترول خون شما توسط کبد شما تولید می شود و هنگامی که غذاهای پر کلسترول می خورید، کبد شما کمتر تولید می کند.

اسیدهای چرب مفیدی دارد.
علاوه بر این، میگو حاوی چندین ماده مغذی است که در واقع ممکن است سلامت را تقویت کند، مانند اسیدهای چرب امگا3.

مطالعات نشان می دهد که در حالی که بیشتر غذاهای غنی از کلسترول دارای چربی های اشباع شده بالایی نیز هستند، میگو یک استثنا است.

اگرچه تحقیقات بیشتری برای بررسی نقش میگو در سلامت قلب مورد نیاز است، اما دارای انواع مختلفی از خواص مفید است که ممکن است بر محتوای کلسترول آن بیشتر باشد.

میگو کلسترول بالایی دارد، اما همچنین حاوی اسیدهای چرب امگا3 است که نشان داده است سلامت قلب را تقویت می کند. تحقیقات روی میگو نیز اثرات مثبتی بر سلامتی نشان داده است.

میگو حاوی آنتی اکسیدان است.
نوع اولیه آنتی اکسیدان موجود در میگو یک کاروتنوئید به نام آستاگزانتین است.

آستاگزانتین جزء جلبک است که توسط میگو مصرف می شود. به همین دلیل، میگو منبع اصلی آستاگزانتین است. در واقع، این آنتی اکسیدان مسئول رنگ مایل به قرمز سلول های میگو است.

هنگامی که آستاگزانتین را مصرف می کنید، ممکن است با جلوگیری از آسیب رادیکال های آزاد به سلول های شما، در برابر التهاب محافظت کند.

سلامت قلب و مغز را تضمین می کند.
بسیاری از مطالعات نشان داده اند که آستاگزانتین ممکن است به تقویت شریان ها کمک کند، که ممکن است خطر حملات قلبی را کاهش دهد. همچنین ممکن است به افزایش سطح لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) یا کلسترول “خوب” که یک عامل مهم در سلامت قلب است کمک کند.

علاوه بر این، آستاگزانتین ممکن است برای سلامت مغز مفید باشد. خواص ضد التهابی آن ممکن است از آسیب به سلول های مغزی شما جلوگیری کند که اغلب منجر به از دست دادن حافظه و بیماری های عصبی مانند آلزایمر می شود.