میگو خالدار

مشخصات میگو خالدار:

میگو خالدار با نام علمی Pandalus platyceros و نام انگلیسی spotted shrimp یکی از آبزیان موجود در خلیج فارس می باشد که به خرچنگ دریایی آلاسکا (لابستر) نیز شناخته می شود، چرا که از نظر رنگ و شکل بسیار به این موجود شبیه می باشد.

میگوهای خالدار شبیه خرچنگ های کوچک هستند اما از نظر فنی میگو هستند. آنها را هر چه که بنامید، این سخت پوستان کوچک آنقدر شیرین و آبدار هستند که شما را مجبور خواهند کرد تا برای یک بار هم شده از آن در سبد غذایی تان استفاده کنید.

این میگو از شمال شرقی اقیانوس آرام تا دریای ژاپن پراکنش دارد که در دریای جنوب ایران نیز زندگی می کند.

ویژگی های فیزیکی

میگو خالدار ها دارای پیکربندی بدنی مشابه بیشتر سخت پوستان هستند.

آنها دارای پنج جفت پا برای شنا (پلئوپود)، پنج جفت پای راه رفتن (پریوپود) ​​هستند که جفت جلویی آن پنجه ‌ها و جفت ‌های متعدد زائده سر دارد.

جفت دوم پریوپود این بی مهرگان دارای ویژگی است که این گونه میگوی نقطه ای را متمایز می کند. سمت چپ جفت بلندتر از سمت راست است. T، اسکلت یا پوسته خارجی آنها به صورت دوره ای پوسته می شود تا آنها را قادر به رشد کند.

قسمت جلویی اسکلت بیرونی کاراپاس نامیده می شود. سر را می پوشاند و از اندام های حیاتی میگو محافظت می کند.

یک سنبله دندانه دار بلند به نام منبر در بالای جلوی کاراپاس وجود دارد.

این گونه دارای رنگ مایل به قرمز با نوارهای سفید طولی در کاراپاس و لکه های سفید متمایز در طرفین بخش اول و پنجم شکمی است. پریوپودها و آنتن های آنها به رنگ قرمز تیره و قرمز یا سفید روشن تر است.

نوجوانان ممکن است قرمز، قهوه ای یا سبز باشند. شکم نوجوانان صاف و براق است در حالی که کاراپاس با لایه ای مبهم از موهای کوتاه و ظریف پوشیده شده است.

میگوهای خالدار معمولا در زمان بلوغ کامل 15 تا 22 سانتی متر طول دارند و از اکثر میگوها بزرگتر می شوند، البته حداکثر طولی که برای این میگو گزارش شده، 27 سانتی متر بوده.

زیستگاه میگو خالدار

این گونه در اعماق جزر و مدی تا 485 متر یافت می شود، با این حال آنها معمولا به خوبی زیر منطقه جزر و مد هستند.

بزرگسالان در نواحی عمیق صخره‌ ای یا شنی اقیانوس زندگی می‌ کنند، در حالی که نوجوانان معمولا ساکنان کف اقیانوس هستند. اگرچه آنها در اعماق مختلف یافت می شوند.

میگو خالدار ها شبانه برای یافتن طعمه یا جفتگیری به آب های کم عمق تر مهاجرت می کنند و در طلوع خورشید به آب های عمیق تر برمی گردند تا از شکارچیان پنهان شوند، آنها همچنین به صورت فصلی برای تولید مثل مهاجرت می کنند.

میگوهای خالدار گوشتخوارانی هستند که از موجودات زنده کوچکتر تغذیه می کنند و همچنین لاشخور موجودات مرده و در حال پوسیدگی هستند.

رژیم غذایی اولیه آنها شامل کرم ها، جلبک ها، نرم تنان کوچک، اسفنج ها و سایر میگوها است، اما زمانی که کوچک هستند از پلانکتون ها تغذیه می کنند.

این گونه میگو توسط ماهی های مختلف مانند ماهی آزاد، ماهی پهن و ماهی های دیگر، همچنین خرچنگ ها، مرغ های دریایی و انسان ها شکار می شوند.

طعم میگوهای خالدار بهترین مزه ای است که تا به حال خورده اید. بافت لطیف، تقریبا کره ای است، نوعی حس ذوب شدن در دهان را ایجاد می کند و طعم آن شیرین، تازه و آبدار است.

میگوهای ببری در مقایسه با میگوهای خالدار

به طور کلی، میگوهای ببری بزرگتر از میگو های خالدار هستند، اما یکی از ویژگی های کلیدی تعیین کننده بین این دو سخت پوست، ساختار پنجه است: هر دو دارای پنج دسته پا هستند (در مجموع 10 پا). ی

میگوهای ببری، که می توانند تا حدود 34 سانتی متر رشد کنند، در واقع بسیار بزرگتر از میگوهای خالدار هستند که حداکثر طول آنها حدود 22 سانتی متر هستند.

در جایی که میگوهای خالدار فقط در امتداد سواحل اقیانوس آرام آمریکای شمالی و در دریای ژاپن یافت می شوند، میگوهای ببری (که گمان می رود منشا آن آسیا باشد) اکنون در بسیاری از مناطق جهان یافت می شود.

در حالی که میگوهای ببری یکی از پرکاربردترین گونه های میگو و خانواده میگو هستند، میگوهای خالدار تقریبا وحشی باقی مانده اند.

با این حال، مهم ترین تفاوت بین این دو میگو در طعم است. از آنجایی که میگوهای ببری به طور قابل توجهی بزرگتر هستند، بافت آن کمی سفت تر و انعطاف پذیرتر است، در حالی که میگوهای خالدار نرم و کره ای هستند که در دهان ذوب می شوند و کمی مقاومت دلپذیر دارند.

میگوهای ببری گوشتی تر و برای کباب کردن عالی هستند. از طرف دیگر، میگوهای لکه دار برای خوردن به صورت خام یا بخارپز شده بسیار عالی هستند تا طعم شیرین و شور خود را بچشند.

Pandalus platyceros، بزرگترین گونه میگو است که در آب های اقیانوس در سواحل غربی ایالات متحده یافت می شود. همه این میگوها در چند سال اول زندگی نر هستند که بعد از مدتی، بسته به نیاز بقا به ماده تبدیل می شوند.

خواص میگو خالدار:

میگو خالدار مانند دیگر آبزیان سرشار از امگا3 و مواد مورد نیاز و ضروری بدن می باشد که در ادامه آن ها را بررسی می کنیم.

افزایش انرژی و رفع خستگی
استفاده ی منظم از میگو خالدار می تواند انرژی مورد نیاز بدن را در طول فعالیت های روزانه تامین کند و بدن را از خستگی ها در امان نگه دارد و موجب نشاط بدن شود.

سلامت پوست و مو
پروتئین موجود در گوشت میگو های خالدار می تواند ضامن سلامت پوست، مو و همچنین رشد پوست و مو باشد، پس می توانید با خیالی آسوده از این میگو استفاده کنید.

تقویت سیستم ایمنی بدن
سلنیوم عنصر بسیار مهمی می باشد که در کنار فسفر، ید، کرولین و ویتامین B12 میتواند برای سلامت و پیشگیری از سرطان ها موثر باشد و شما با مصرف روزانه میگو خالدار می توانید این نیاز را برطرف کنید.

استحکام و سلامت استخوان ها
ساختار استخوان از کلسیم می باشد که برای پیشگیری از پوک شد آن باید فسفر و کلسیم را در رژیم غذایی خود بگنجانید که این دو عنصر ضروری در میگو های خالدار موجود است.
این دو عنصر در مفاصل غضروف سازی کرده و استخوان ها را تقویت می کنند که بسیار امری ضروری برای انسان می باشد.

البته خواص میگو های خالدار به اینجا ختم نمی شود، چرا که این وعده غذایی لذیذ، خواص بی شمار دیگری نیز مانند نیاسین، ویتامین های گروه B، چربی های مفید، منیزیم و زینک نیز دارد.