انواع میگو جنوب

“خلیج فارس” گنجینه ای عظیم از انواع آبزیان و انواع میگو جنوب با خواص شگفت انگیز

خلیج فارس قسمتی از اقیانوس هند است که انواع آبزیان و انواع میگو جنوب در آن زیست میکنند و از نظر تنوع آبزیانی مانند میگو و ماهی، دست کمی از اقیانوس هند ندارد. وسعت بالای خلیج فارس و اتصال آن به دریای عمان و اقیانوس ها، سبب می گردد تا تنوع آبزیان در این منطقه از دریای خزر بیشتر شود و اکوسیستم مناسبی برای رشد و نمو موجودات دریایی را فراهم آورد. ارزش غذایی بالای آبزیان دریای جنوب یک ویژگی ممتاز به حساب می آید، از این رو کلیه اقوام در سراسر کشور با ذائقه های مختلف و سبک غذایی متفاوتی که در میان آن ها رایج است، به استفاده از محصولات دریایی جنوب رغبت دارند که این آبزیان به سرتاسر کشور ارسال می گردد.

میگوها از خانواده سخت پوستان هستند که دارای ده پا با بدنی کشیده هستند. پاهای آن‌ها بر خلاف خرچنگ‌ها و لابسترها نازک و کم توان هستند. هزاران گونه از میگوها در نقاط و اکوسیستم‌های مختلف از جمله رودخانه ها، دریاچه‌ها و بستر دریاها شناسایی شده‌اند. طول عمر میگوها با توجه به نوع گونه و شرایط محیطی بین یک تا هفت سال است که معمولاً در تمام عمرشان به تنهایی زندگی می‌کنند. البته در بعضی از گونه‌های میگو در دوره ی تولید مثل، تجمعات بزرگی از آن‌ها مشاهده شده است.

میگوها دارای سایزهای مختلفی بین 2تا 25 سانتیمتر هستند و گونه‌های با اندازه درشت تر، از نظر اقتصادی بیشتر مورد توجه و بهره ‌برداری انسان ها هستند. همچنین میگوها در زنجیره ی غذایی جانوران اهمیت فراوانی دارند و منبع غذایی بسیاری از ماهی‌ها و نهنگ‌ها را تشکیل می‌دهند.

گونه ی پنائیده بزرگترین خانواده ی سخت پوستان هستند که در این گونه 12 جنس قرار دارند که 80% از آنها از نظر اقتصادی و تجاری مهم بوده و با نام میگو شناخته میشوند. بدن میگوهای پنائیده خمیده و دراز میباشد، طول این میگوها گاها تا 25 سانتیمتر و وزنشان تا بیشتر از 300 گرم نیز میرسد.

بدن میگوها از دو قسمت سرسینه و شکم تشکیل شده ‌است. رنگ بدن آنها نیز در بین این 12 گونه از تنوع زیادی برخوردار است و از سفید متمایل به سبز-خاکستری در میگوی سفید و در میگوی سفید هندی از سفید تا صورتی و در میگوی ببری تا سبز تغییر می‌کند. رنگ بدن در بین اعضای متعلق به یک گونه هم ثابت نبوده و بسته به شرایط محیط زیستی که در آن زندگی میکنند از قبیل درجه ی شوری و حرارت آب، مواد غذایی مصرفی، رنگ محیط و ابتلا به بیماری‌ها ممکن است کاملاً متغیر باشد.

شواهد موجود در باستان‌ شناسی نشان دهنده ی این است که بشر از دوران ماقبل تاریخ از میگو به عنوان غذا استفاده میکرده‌ است. با وجود اینکه تا به امروز بیش از هزاران گونه از این سخت پوستان شناسایی شده اما فقط 20 گونه از آن‌ها مورد بهره‌ برداری جهت مصرف به صورت خوراکی هستند.

در دهه ی 70 میلادی پرورش صنعتی میگو به ویژه در چین مورد توجه بالایی قرار گرفته و آغاز شد. با گذشت زمان و با توجه به افزایش استقبال و نیاز جوامع به میگو، تولید آن نیز افزایش پیدا کرد و در سال 2007 میزان تولید میگوی پرورشی از میزان صید میگوی آزاد از دریاها بالاتر رفت. بیشترین میگوی پرورشی در چین تولید میشود، پس از آن کشورهای تایلند، اندونزی، ویتنام، برزیل، اکوادور و بنگلادش به ترتیب در رتبه های بعدی قرار دارند. بیشترین واردات نیز متعلق به ایالات متحده آمریکا، اتحادیه اروپا و ژاپن است.

میگو دارای ارزش غذایی بالایی است. این موجود آبزی شامل مقدار زیادی اسید چرب امگا 3، ید، کلسیوم و کلسترول خوب بوده و میزان جیوه ی پایینی در قیاس با سایر موجودات دریایی دارد. همچنین میگوها نیز مانند بعضی دیگر از غذاهای دریایی جزو شایع‌ترین عوامل ایجاد حساسیت غذایی هستند. در دین یهود، میگو کوشر(در زبان اسلامی، حلال) نیست، در نتیجه در آشپزی یهودی از آن استفاده نمیشود.

امروزه میگو نیز یکی از آبزیانی که در دریای جنوب هم زندگی میکنند جزو غذاهای دریایی محبوب در بین مردم سرتا سر جهان است. نه تنها میگو را میتوان از راه های مختلف تهیه و طبخ کرد بلکه با توجه به گوشت نرم و لذیذی که دارد طعم فوق العاده خوشمزه ای هم دارد. در حالی که غذای دریایی مورد علاقه خود را یک سالاد میگو یا هر نوع غذای میگودار دیگری سفارش می دهید یا حتی میگوی خام برای تهیه خوراک درخانه خود خریداری می کنید، می توانید انواع میگو را از یکدیگر جدا کنید و تشخیص دهید؟ اگر نهمتعجب میشوید اگر بگویم بیش از 2000نوع میگو تا به امروز کشف شده است، که فقط 20 گونه از این میگوها مناسب پخت و پز میباشند.

 

در این مقاله قصد داریم شما را با برخی از انواع میگو جنوب آشنا کنیم.

در مورد خاصیت های انواع میگو جنوب و انواع مختلف آبزیان اولین چیزی که به ذهن میرسد فراوانی فسفر در این دسته از مواد غذایی است.

مزیت دیگری که گوشت میگو دارد بالا بودن میزان املاح مخصوصا کلسیم و فسفر در آن است. میزان فسفر و کلسیم میگو نسبت به گوشت دامها و طیور بسیار قابل توجه است.

با توجه به این نکته که ارزش غذایی گوشت های مختلف در درجه اول مربوط به میزان پروتئین و املاح موجود در آن (خصوصاً فسفر) است، گوشت انواع میگو جنوب از این نقطه نظر دارای کیفیتی ممتاز می باشد. گرچه ارزش گوشتهای قرمز از نظر تامین اسید آمینه های لازم، بیشتر از سایر گوشتها می باشد ولی از نقطه نظر تامین پروتئین غذایی، بخصوص پروتئین حیوانی و با در نظر گرفتن میزان صید میگو و امکان توسعه و تکثیر این محصول در دریای جنوب باید برنامه ای خاص برای تکثیر این محصول با ارزش در نظر گرفته شود.

میزان سکته قلبی در افرادی که در رژیم غذایی خود مصرف مداوم میگو را گنجانده اند بسیار کمتر از کسانی است که میگو نمیخورند و استفاده بیشتری از گوشت قرمز دارند. خوردن انواع میگو جنوب به علت وجود بالای فسفر حافظه را تقویت می کند و قدرت ذهنی را بسیار بالا می برد. تمام غذاهای دریایی به شکل عام و میگو بصورت خاص دستگاه دفاعی بدن را تقویت میکنند. میگو در بالا بردن مقاومت بدن، پیشگیری از بیماری های قلبی، بهبود التهاب ها و مبارزه با سرطان کمک شایانی دارد.

شاید برایتان جالب باشد که بدانید میزان کلسترول در 100 گرم میگو حدود دو سوم میزان کلسترول در یک عدد تخم مرغ 50 گرمی است!

انواع میگو جنوب مناسب پخت و پز

“میگو صورتی”

 

“میگو قهوه ای”

 

“میگو سفید”

 

“میگو سفید هندی”

 

“میگو سنگی”

 

“میگو ببری”

 

“میگو خالدار”

 

“میگو موزی”

 

“میگو سرتیز”

 

“میگو ببری سیاه یا مونودون”