مضرات میگو پرورشی

توصیه می شود، بیمارانی که کلسترول بالایی دارند و یا تحت کنترل دارویی هستند، از زیاده روی در مصرف میگو پرهیز کنند.

میگو دارای موادی به نام پورین است که می‌توانند در بدن به اسید اوریک تبدیل شوند.

به همین دلیل بهتر است بیماران کلیوی یا مبتلایان به نقرس، مصرف میگو را محدود کنند یا از مصرف آن خودداری نمایند.

مشاهده شده است، برخی از افراد واکنش های خفیف آلرژیک نسبت به میگو دارند

که ممکن است به صورت گرفتگی بینی، خارش پوست، سوزش دهان، درد شکم و حالت تهوع بروز کند.

لازم به ذکر است میگو به دلیل دارا بودن اسیدهای چرب غیراشباع، خیلی زود فاسد می‌شود

و چون سیستم گوارشی میگو در ناحیه سر قرار دارد، فساد از ناحیه اتصال سر به بدن است.

بنابراین هنگام تهیه آن از محل های مطمئن خریداری نمایید.

میگو می تواند کلسترول خون را بالا ببرد و باعث بیماری های قلبی شود.

میگو می تواند در کودکان باعث حساسیت شود.

هر وعده مصرفی از میگو سوخاری حاوی 1610 میلی‌گرم سدیم است که باز هم بالاتر از حد قابل مجاز قرار می‌گیرد.

یکی از معایب سوخاری کردن استفاده از روغن زیاد برای طبخ است؛

بنابراین مصرف این قبیل غذاها به همین دلیل و بدون در نظر گرفتن سایر معایب باعث چاقی می‌شود

اما مشکل مهم‌تر این است که در اثر حرارت زیادی که به روغن و مواد غذایی غوطه‌ور در آن داده می‌شود،

ترکیب‌های ناسالمی به وجود می‌آید که پس از ورود به دستگاه گوارش به راحتی جذب بدن می‌شوند.

سدیم زیاد خطر حفظ آب، فشار خون بالا و رویدادهای قلبی عروقی را افزایش می دهد.

مقدار بالای سدیم میگو یک دلیلی است که در دوران بارداری و یا فشار خون بالا توصیه نمی شود.

مصرف زیاد میگو بیماری کبد چرب را بدتر می کند.

میگوی پرورشی حساسیت زا تر از میگوی دریایی است.